خدايا؛ دخلم با خرجم نميخواند،کم آورده ام،صبرى که داده بودى تمام شد،ولى دردم همچنان باقيست!!!بدهکار قلبم شده ام ميدانم شرمنده ام نمى کنى ،باز هم صبر ميخواهم صبر….
.
.
.
.
باز هم قافيه را باخته ام
چون نميدانستم
قد شعر تو شدن
چقدر سنگين است
.
.
.
.
.
مگر با باد نسبتى دارى…?
چقدر شبيه تو….
يک لحظه آمد مرا پيچاند و رفت
.
.
.
.
.

حالا که آمده اى
گريه نمى کنم….
اين باران
از آسمان ديگريست

.
.
.
.

فکر ميکردم تو همدردى
ولى نه….
تو هم دردى

.
.
.
.
صدا ميکنم تو را
اين جانى که ميگويى
جانم را ميگيرد!
نزن اين حرف ها را!
دل من جنبه ندارد
موقعى که نيستى دمار از روزگارم در مى آورد

.

.

.

خداونداناداني ديروزم,شادي امروزم راگرفت.پس ناداني امروزم رابگيرتاشادي فردايم راازدست ندهم!”کوروش کبير”?”تنهاي اول”

.
.
.

مي خندم تا خنديدن يادم نرود!
خدا را چه ديدي؟!
شايد روزي واقعا خنديدم.

.
.
.
.
.

دلم گرم خداونديست،که با دستان من،گندم براي ياکريم خانه ميريزد!چه بخشنده خداي عاشقي دارم!که ميخواندمراباآنکه ميداندگنهکارم!دلم گرم است،ميدانم بدون لطف او تنهاي تنهايم!!برايت من،خدا راآرزودارم.

.
.
.

انسان موجود عجيبي است. براي تاوان اشتباهش گاه يک حيوان زبان بسته قرباني مي شود و گاه يک انسان بي زبان !!

.
.
.

اگه نيمه ي گمشده ات رو پيدا نکردي زياد مهم نيست ، مشکل از اون جايي شروع ميشه که نيمه ي پيدا شده ات رو گم کني …

.
.
.

منتظر باش اما معطل نشو ، تحمل کن اما توقف نکن ، قاطع باش اما لجباز نباش ،صريح باش اما گستاخ نباش ، بگو آره اما نگو حتماً ، بگو نه ولي نگو ابداً ( اين يعني همه چي باش و هيچي نباش )

.
.
.

آرامم!?مثل مزرعه اي که محصولش راملخ ها خورده اند،ديگرنگران داس هانيستم

.
.
.

در ساحل درياي زندگي قدم ميزدم،
همه جا دو ردپا ديدم جاي پاي من وخدا،
به سخت ترين لحظه ها که رسيدم يک جاي پا ديدم
گفتم:خدايا مرا در سخت ترين لحظه رها کردي؟
نداآمد:
تورا درسخت ترين لحظه ها به دوش کشيدم!نعيما

.
.
.

عمريست که گرگ خطابم ميکنند اما براي داشتنت حاضرم دندانهايم را باج بدهم.

.
.
.
.
.
دوستانم همه نابند ، طلا سيري چند ؟ / درد از همه شان دور ، بلا سيري چند ؟ / بي گل روي عزيزان ، نفستم مي گيرد / بي حضور رفقا ، صلح و صفا سيري چند
.
.
.
.
.

چقدر جاي تو خالي ست ، جاي خالي ات را با هيچ چيز نمي توان پر کرد ، حتي با گزينه ي مناسب
.
.
.
.
.

نبودن هايت آنقدر زياد شده اند که هر رهگذري را شبيه تو ميبينم ! نميدانم غريبه ها “تو” شده اند يا تو غريبه ؟
.
.
.
.
.
نميدانم کجاي خوب اين قصه ايستاده اي که از حواس لحظه هايم پرت نميشوي
.
.
.
.
همه ي قراردادها را روي کاغذ بي جان نمي نويسند ، بعضي از عهدها را روي قلب هم مي نويسيم ، حواست به اين عهدهاي غير کاغذي باشد ، شکستنشان يک آدم را ميشکند
.
.
.
.
.
.
مرور ميکنم خاطراتم را ، اما کپي که برابر اصل نمي شود
.
.
.
.
يه وقتايي آدم اونقدر تنهاست که آرزو داره يکي صداش کنه ، حتي اشتباهي !
.
.
.
.
.
.
من “خاطر” ت را ميخواستم نه “خاطره” ات را
.
.
.
.
دل است ديگر ، يا شور ميزند يا تنگ ميشود يا ميشکند ، آخر هم مهر سنگ بودن مي خورد روي پيشاني اش
.
.
.
.
.
.
ميدوني خيلي چيزا داري و خيلي چيزا نداري ؟ مثلا معرفت داري ولي لنگه نداري !

دنيا را در ?? روز دور زده اند …

ما که ديگر جاي ِ خود داريم!!!

.
.
.
.
نعره ي هيچ شيري خانه ي چوبي را ويران نميکند…

من از سکوت موريانه ميترسم…
.
.
.
.
.
مثل سيگار است ، خاطــــــره….

حال مي دهد ؛ … اما …… از درون مي پوسانــــدت …!
.
.
.
.
.
بي تو يک روز در اين فاصله ها خواهم مرد

مثل يک بيت ته قافيه ها خواهم مرد

تو ک رفتي همه ثانيه ها سايه شدند

سايه در سايه اين ثانيه ها خواهم مرد

موج ها بي تو ز بي رنگي دريا گفتند

موج در موج در اين فاصله ها خواهم مرد
.
.
.
.
.

زير آوار آخرين حرفت جا مانده ام لعــــــــــــــــــنتي نمي داني *خداحافظت * چند ريشتر بود !!!
.
.
.
.
نميدانم هم اکنون کجا مشغول لبخندي ، فقط يک آرزو دارم

که در دنياي شيرينت ، ميان قلب تو با غم نباشد هيچ پيوندي
.
.
.
.
.
در تمام لحظه هايم تکرار مي شوي؛
اما تکراري نمي شوي …!